Even voorstellen, ik ben Marleen. Mijn leven op dit moment bestaat uit het typische huisje, boompje, beestje; ik ben sinds 2012 getrouwd met mijn allerliefste, en samen hebben we twee draken van kinderen, Zoëy (bijna 5) en Enzo (bijna 2). Ik werk 3 dagen in de week bij het leukste marketingbureau van Nederland, en in mijn vrije tijd hou ik me bezig met mijn kids, het lezen van euh.. vrouwenboeken, en 's avonds gezellig netflixen met mijn allerliefste. En nu heb ik er een nieuwe hobby bij; bloggen! Met deze blog wil ik jullie in vogelvlucht meenemen door mijn leven tot nu toe. Daarmee hoop ik dat jullie weten wat mij heeft gemaakt tot de persoon die ik nu ben, en waarom ik sommige meningen over bepaalde situaties heb.
Mijn jeugdjaren waren (meestal) erg fijn en normaal, maar hier en daar heb ik ook de nodige nare momenten gehad. Ik ben half indisch en dus wat getint, en heb daardoor al vroeg in mijn leven te maken gehad met racistisch gedrag van anderen naar mij toe (al was ik toen een kleuter en had ik daar destijds geen besef van). Daarnaast was ik ook een vroege leerling en slimmer dan de gemiddelde klasgenoot, waardoor ik een makkelijk doelwit was voor dagelijkse pesterijen, wat helaas duurde tot aan het laatste jaar van mijn tijd op de middelbare school.
Het belangrijkste moment uit mijn leven is het verliezen van mijn vader in 1997. Na een ziekbed van 3 lange jaren had hij zijn strijd tegen kanker verloren. Hij was net 40, ik was net 17. We hadden nog zoveel vader-dochter momenten voor de boeg, maar deze mochten helaas niet meer plaatsvinden. Ik had zijn overlijden snel geaccepteerd en een plekje gegeven, al mis ik hem natuurlijk nog elke dag.
In 2006 leerde ik mijn allerliefste kennen. Ik had een vrijgezellig jaar achter de rug en had daten en mannen eigenlijk afgezworen, toen ik werd uitgenodigd voor een borreltje bij hem thuis; ik kende hem niet, maar degene die me had uitgenodigd, had verkering met zijn broer. Voor we naar hem toe reden, zei ik dat ik absoluut niet gekoppeld wilde worden. Maar ja, toen hij eenmaal de voordeur open deed, en zijn hand uit stak om zich voor te stellen, was ik al verkocht; ik greep mis naar zijn hand en werd zo rood als een brandweerwagen. Na een hele gezellige avond, veel borrels en een stom spelletje "truth or dare" ben ik in principe nooit meer weg gegaan, en precies een jaar na onze eerste ontmoeting zijn we gaan samenwonen.
Oud en nieuw 2010; we waren het weekend weg met vrienden om het nieuwe jaar in te luiden. De tijd was 23:45 toen mijn allerliefste dronken en wel verkondigde dat "2010 het jaar wordt van ons eerste kindje". Mijn eerste reactie? "Die is knettergek...". Hij wist dat ik al een kinderwens had, maar ik vond het niet erg om te wachten tot hij die wens ook voelde. Halverwege januari knaagde die opmerking nog steeds, en ik zei voor de grap dat ik wel uit kon rekenen wanneer mijn eisprong was, en ik verwachtte dan ook een afwimpel-reactie van hem. Maar nee, meneer kwam naast me zitten en wilde precies weten hoe of wat! Ik bespaar jullie de details, maar in oktober 2010 werd onze mooie dochter Zoëy geboren.
7 September 2012 zijn mijn allerliefste en ik dan eindelijk in het huwelijksbootje gestapt. Het grappige is zelfs dat we de datum en de trouwlocatie al hadden geregeld voordat hij me officieel ten huwelijk had gevraagd! Tja, een slimme meid is op haar bruiloft voorbereid ;-) Deze dag was mooier en grootser dan ik ooit had durven dromen. Al mijn geliefde familie en vrienden waren aanwezig, op één persoon na... Mijn vader... Dit was een van de belangrijkste vader-dochter momenten die we moesten missen. Maar ik heb de allerliefste grote broer die mijn getuige wilde zijn en mij heeft weggegeven tijdens de ceremonie. En verder? Supertof feestje, supertoffe mensen, supertof genoten!
En het meest recente mooie moment was 22 augustus 2013, de geboorte van onze zoon Enzo (ja, vernoemd naar Ferrari). Na een pijnlijke en lange bevalling in 2010 had ik mezelf dit keer voorgenomen om direct doorgerold te worden naar de OK voor een ruggenprik. En ook de bevalling was een prikkie; na nog geen 4,5 uur was Enzo geboren, en was ons gezinnetje compleet!
Uiteraard zijn er meer mooie en indrukwekkende momenten in mijn leven geweest, en deze zal ik zo nu en dan met jullie delen...
Mijn jeugdjaren waren (meestal) erg fijn en normaal, maar hier en daar heb ik ook de nodige nare momenten gehad. Ik ben half indisch en dus wat getint, en heb daardoor al vroeg in mijn leven te maken gehad met racistisch gedrag van anderen naar mij toe (al was ik toen een kleuter en had ik daar destijds geen besef van). Daarnaast was ik ook een vroege leerling en slimmer dan de gemiddelde klasgenoot, waardoor ik een makkelijk doelwit was voor dagelijkse pesterijen, wat helaas duurde tot aan het laatste jaar van mijn tijd op de middelbare school.
Het belangrijkste moment uit mijn leven is het verliezen van mijn vader in 1997. Na een ziekbed van 3 lange jaren had hij zijn strijd tegen kanker verloren. Hij was net 40, ik was net 17. We hadden nog zoveel vader-dochter momenten voor de boeg, maar deze mochten helaas niet meer plaatsvinden. Ik had zijn overlijden snel geaccepteerd en een plekje gegeven, al mis ik hem natuurlijk nog elke dag.
In 2006 leerde ik mijn allerliefste kennen. Ik had een vrijgezellig jaar achter de rug en had daten en mannen eigenlijk afgezworen, toen ik werd uitgenodigd voor een borreltje bij hem thuis; ik kende hem niet, maar degene die me had uitgenodigd, had verkering met zijn broer. Voor we naar hem toe reden, zei ik dat ik absoluut niet gekoppeld wilde worden. Maar ja, toen hij eenmaal de voordeur open deed, en zijn hand uit stak om zich voor te stellen, was ik al verkocht; ik greep mis naar zijn hand en werd zo rood als een brandweerwagen. Na een hele gezellige avond, veel borrels en een stom spelletje "truth or dare" ben ik in principe nooit meer weg gegaan, en precies een jaar na onze eerste ontmoeting zijn we gaan samenwonen.
Oud en nieuw 2010; we waren het weekend weg met vrienden om het nieuwe jaar in te luiden. De tijd was 23:45 toen mijn allerliefste dronken en wel verkondigde dat "2010 het jaar wordt van ons eerste kindje". Mijn eerste reactie? "Die is knettergek...". Hij wist dat ik al een kinderwens had, maar ik vond het niet erg om te wachten tot hij die wens ook voelde. Halverwege januari knaagde die opmerking nog steeds, en ik zei voor de grap dat ik wel uit kon rekenen wanneer mijn eisprong was, en ik verwachtte dan ook een afwimpel-reactie van hem. Maar nee, meneer kwam naast me zitten en wilde precies weten hoe of wat! Ik bespaar jullie de details, maar in oktober 2010 werd onze mooie dochter Zoëy geboren.
7 September 2012 zijn mijn allerliefste en ik dan eindelijk in het huwelijksbootje gestapt. Het grappige is zelfs dat we de datum en de trouwlocatie al hadden geregeld voordat hij me officieel ten huwelijk had gevraagd! Tja, een slimme meid is op haar bruiloft voorbereid ;-) Deze dag was mooier en grootser dan ik ooit had durven dromen. Al mijn geliefde familie en vrienden waren aanwezig, op één persoon na... Mijn vader... Dit was een van de belangrijkste vader-dochter momenten die we moesten missen. Maar ik heb de allerliefste grote broer die mijn getuige wilde zijn en mij heeft weggegeven tijdens de ceremonie. En verder? Supertof feestje, supertoffe mensen, supertof genoten!
En het meest recente mooie moment was 22 augustus 2013, de geboorte van onze zoon Enzo (ja, vernoemd naar Ferrari). Na een pijnlijke en lange bevalling in 2010 had ik mezelf dit keer voorgenomen om direct doorgerold te worden naar de OK voor een ruggenprik. En ook de bevalling was een prikkie; na nog geen 4,5 uur was Enzo geboren, en was ons gezinnetje compleet!
Uiteraard zijn er meer mooie en indrukwekkende momenten in mijn leven geweest, en deze zal ik zo nu en dan met jullie delen...