In februari 2002 begon ik bij mijn eerste echte baan. Daar werd ik de eerste dagen begeleid door Mieke. Zij nam me onder haar hoede en leerde me waar ik alles kon vinden, wat de werkzaamheden waren, en hoe het bedrijf verder te werk ging. En zij leerde me vooral hoe ik nee moest zeggen; ik deed namelijk alles wat men van me vroeg, ook al had ik er geen tijd voor (ik was een beetje een watje).
We hadden een kralengordijn op kantoor hangen en Mieke bleef keer op keer haken achter dat stomme ding. Of met haar voet, of met haar tas, maar elke dag hing dat verdomde ding in de weg (niet alleen bij haar, maar bij iedereen, zij had alleen de pech dat zij er vlak naast zat). Op een dag viel het gordijn naar beneden en Mieke flipte er een beetje van, en legde het geïrriteerd op het bureau. Ik weet niet meer precies wat ze tegen me zei over het kralengordijn dat nu helemaal in de knoop zat, maar ik weet wel dat mijn antwoord heel hard "Nee!" was. Ze keek me aan, het was even stil, en toen barstte ze in lachen uit! Ik keek haar wat verbaasd aan, en toen zei ze: "Mooi zo, Marleen, je hebt een keer nee gezegd!" Ik liet haar reactie even bezinken en begon mee te lachen.
Sinds die dag hadden we een klik. Een sterke klik. Nadat zij weg was gegaan bij het bedrijf, hielden we nog contact. Ook toen ik uiteindelijk weg ging en zij er weer was komen werken waren we vriendinnen. Die vriendschap bestaat nog steeds en duurt nu al 13,5 jaar.
We hebben lief en leed gedeeld; ze was bij de geboorte van mijn eerste kind, ze heeft mijn vrijgezellenfeest georganiseerd, ze was mijn weddingplanner, getuige en ceremoniemeester. Ze heeft mij verrast met een babyshower toen ik van de tweede zwanger was, ze heeft heel onze trip naar New York uitgestippeld en ze past op mijn kinderen wanneer we dagjes weg gaan. Ze maakt me aan het lachen zonder een woord te zeggen, ze maakt mijn zinnen af en ze begrijpt me wanneer ik even niet lekker in mijn vel zit.
Ik kan me geen leven meer indenken zonder haar, en wil haar nooit meer kwijt. Zij is mijn allerbeste vriendin; toen we elkaar net kenden, nu op dit moment en dat zullen we blijven tot we 80 zijn.
Lieve Mieke, je bent mijn allerbeste vriendin!
We hadden een kralengordijn op kantoor hangen en Mieke bleef keer op keer haken achter dat stomme ding. Of met haar voet, of met haar tas, maar elke dag hing dat verdomde ding in de weg (niet alleen bij haar, maar bij iedereen, zij had alleen de pech dat zij er vlak naast zat). Op een dag viel het gordijn naar beneden en Mieke flipte er een beetje van, en legde het geïrriteerd op het bureau. Ik weet niet meer precies wat ze tegen me zei over het kralengordijn dat nu helemaal in de knoop zat, maar ik weet wel dat mijn antwoord heel hard "Nee!" was. Ze keek me aan, het was even stil, en toen barstte ze in lachen uit! Ik keek haar wat verbaasd aan, en toen zei ze: "Mooi zo, Marleen, je hebt een keer nee gezegd!" Ik liet haar reactie even bezinken en begon mee te lachen.
Sinds die dag hadden we een klik. Een sterke klik. Nadat zij weg was gegaan bij het bedrijf, hielden we nog contact. Ook toen ik uiteindelijk weg ging en zij er weer was komen werken waren we vriendinnen. Die vriendschap bestaat nog steeds en duurt nu al 13,5 jaar.
We hebben lief en leed gedeeld; ze was bij de geboorte van mijn eerste kind, ze heeft mijn vrijgezellenfeest georganiseerd, ze was mijn weddingplanner, getuige en ceremoniemeester. Ze heeft mij verrast met een babyshower toen ik van de tweede zwanger was, ze heeft heel onze trip naar New York uitgestippeld en ze past op mijn kinderen wanneer we dagjes weg gaan. Ze maakt me aan het lachen zonder een woord te zeggen, ze maakt mijn zinnen af en ze begrijpt me wanneer ik even niet lekker in mijn vel zit.
Ik kan me geen leven meer indenken zonder haar, en wil haar nooit meer kwijt. Zij is mijn allerbeste vriendin; toen we elkaar net kenden, nu op dit moment en dat zullen we blijven tot we 80 zijn.
Lieve Mieke, je bent mijn allerbeste vriendin!